Κάποια Χριστούγεννα
αγόρασα στην πεθερά μου για δώρο έναν τάφο σε ένα ωραίο νεκροταφείο.
Τον επόμενο
χρόνο δεν της αγόρασα δώρο.
Όταν με ρώτησε
γιατί, της είπα:
Ε, μα δεν
χρησιμοποίησες ακόμα το δώρο που σου έκανα πέρσι!
Και έτσι άρχισε ο καυγάς...
Βγήκαμε με την
γυναίκα μου για φαγητό.
Ο σερβιτόρος,
για κάποιο λόγο, πήρε πρώτα την δική μου παραγγελία.
Θα πάρω την
μοσχαρίσια μπριζόλα. Λίγο ψημένη, να έχει μέσα αίμα.
Δεν
ανησυχείτε για την τρελή αγελάδα;
Μπα, μπορεί
να παραγγείλει μόνη της...
Και έτσι
άρχισε ο καυγάς...
Η γυναίκα μου
και εγώ είχαμε πάει στην συνάντηση των παλιών συμμαθητών του σχολείου της. Η
γυναίκα μου κοίταζε έναν μεθυσμένο να πίνει μόνος του στο διπλανό τραπέζι.
Τον ξέρεις;
την ρώτησα.
Ναι. Τα
είχαμε παλιά. Έμαθα ότι άρχισε το ποτό μόλις χωρίσαμε και δεν τον έχει δει
κανείς ξεμέθυστο από τότε.
Θεέ μου,
είπα. Ποιός θα μπορούσε να φανταστεί ότι ο εορτασμός θα κράταγε τόσα χρόνια;
Και έτσι άρχισε ο καυγάς...
Η γυναίκα μου
στεκόνταν γυμνή μπροστά στον καθρέφτη και μου λέει
Αισθάνομαι
χάλια. Δείχνω γριά, χοντρή και άσχημη. Πές μου κάτι θετικό.
Και της
απάντησα: - Η όρασή σου όμως είναι τέλεια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου