Η ιστορία του Λιβαδοχωρίου


Η ιστορία του Λιβαδοχωρίου
Το Λιβαδοχώρι, μέχρι το 1928 ονομαζόταν Σακάφτσα, οικισμός (υψόμετρο. 20 μ. ) του νομού Σερρών, 26 χλμ. ΝΔ της πόλης των Σερρών. Διοικητικά ανοίκει στον Δήμο Ηράκλειας και έχει 560 κατοίκους (2001).
Στο χωριό υπάρχει μόνο Νηπιαγωγείο κι έτσι τα παιδιά που φοιτούν στο Δημοτικό Σχολείο πηγαίνουν στο Στρυμονικό. Από το Λιβαδοχώρι μέχρι σήμερα έχουν αναδειχθεί περίπου 20 επιστήμονες, οι οποίοι προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε διάφορα μέρη. Πρέπει ν' αναφερθεί ακόμη ότι υπάρχει εδώ Σύλλογος Ακτημόνων με το όνομα «Δήμητρα», καθώς επίσης κι ένας Σύλλογος Γυναικών.
Ο ενοριακός ναός είναι αφιερωμένος στην Αγία Τριάδα και τον φροντίζει με πολλή προσοχή κι επιμέλεια ο ιερέας του χωριού, ο π. Κωνσταντίνος Μπέσας.Πριν κλείσουμε την αναφορά μας αυτή στο Λιβαδοχώρι επιβάλλεται ν' αναφέρουμε το Μακεδονομάχο ηρωικό ιερέα του χωριού, τον Παπαπασχάλη ή καπετάν Ανδρούτσο. Η προσφορά του στον αγώνα ήταν πολύ σημαντική ειδικά για την περιοχή της Νιγρητας όπου δρούσε το αντάρτικο σώμα του. Τελικά έπεσε μαχόμενος ηρωικά στη σημερινή Νικόκλεια, στις 24 Φεβρουαρίου του 1907, όταν τον περικύκλωσαν μαζί' με τους έξι άνδρες του, κατόπιν προδοσίας Βουλγάρου πράκτορα, τουρκικά στρατιωτικά τμήματα.

Δευτέρα 16 Ιουλίου 2012

Η καλή όρεξη προϋποθέτει... νηστεία

Η γιαγιά μου έλεγε, κι εγώ δεν το καταλάβαινα: Μείνε νηστικός, να εκτιμήσεις το ξεροκόμματο...
 
Συμφώνησαν τα συμφωνηθέντα και συνομολόγησαν τα ήδη γνωστά. Μια πάγια τακτική των ανά τις δεκαετίες πρωταγωνιστών της ελληνικής πολιτικής σκηνής, που δίνει την εντύπωση πώς οι ταγοί της εμμένουν στα πατροπαράδοτα διδάγματα του τύπου "επανάληψη μήτηρ μαθήσεως"!
Κι ενώ εκ πρώτης διαισθάνεσαι μια ελαφρά στροφή στην ρότα του Ευάγγελου Βενιζέλου, που μετεκλογικά φάνηκε ότι προς στιγμήν παρεξέκλινε των προεκλογικών του εξαγγελιών, τελικά την έκπληξη από την... άκρα του τάφου σιωπή του Αντώνη Σαμαρά στο ζήτημα της αναδιαπραγμάτευσης έρχεται να επικαλύψει η καθομολογούμενη παραδοχή ότι κατόπιν εφαρμογής του Μνημονίου θα έρθει η καταστρατήγησή του!
Εν ολίγοις, πρώτα θα εφαρμόσουμε το ακατονόμαστο και μετά θα το εξορκίσουμε για να βρούμε την υγειά μας. Αν μιλούσαμε για παθολογία, θα λέγαμε ότι πρώτα ο ασθενής πρέπει να ασθενήσει και μετά θα εφαρμόσουμε θεραπευτική αγωγή.
Δεν λέω, έχει την λογική του τούτο το σκεπτικό: Πώς να εισαγάγεις κάποιον σε ανάρρωση, αν πρώτα δεν ασθενήσει;
(Η γιαγιά μου έλεγε, κι εγώ δεν το καταλάβαινα: Μείνε νηστικός, να εκτιμήσεις το ξεροκόμματο...)
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)