Η ιστορία του Λιβαδοχωρίου


Η ιστορία του Λιβαδοχωρίου
Το Λιβαδοχώρι, μέχρι το 1928 ονομαζόταν Σακάφτσα, οικισμός (υψόμετρο. 20 μ. ) του νομού Σερρών, 26 χλμ. ΝΔ της πόλης των Σερρών. Διοικητικά ανοίκει στον Δήμο Ηράκλειας και έχει 560 κατοίκους (2001).

Στο χωριό υπάρχει μόνο Νηπιαγωγείο κι έτσι τα παιδιά που φοιτούν στο Δημοτικό Σχολείο πηγαίνουν στο Στρυμονικό. Από το Λιβαδοχώρι μέχρι σήμερα έχουν αναδειχθεί περίπου 20 επιστήμονες, οι οποίοι προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε διάφορα μέρη. Πρέπει ν' αναφερθεί ακόμη ότι υπάρχει εδώ Σύλλογος Ακτημόνων με το όνομα «Δήμητρα», καθώς επίσης κι ένας Σύλλογος Γυναικών.
Ο ενοριακός ναός είναι αφιερωμένος στην Αγία Τριάδα και τον φροντίζει με πολλή προσοχή κι επιμέλεια ο ιερέας του χωριού, ο π. Κωνσταντίνος Μπέσας.Πριν κλείσουμε την αναφορά μας αυτή στο Λιβαδοχώρι επιβάλλεται ν' αναφέρουμε το Μακεδονομάχο ηρωικό ιερέα του χωριού, τον Παπαπασχάλη ή καπετάν Ανδρούτσο. Η προσφορά του στον αγώνα ήταν πολύ σημαντική ειδικά για την περιοχή της Νιγρητας όπου δρούσε το αντάρτικο σώμα του. Τελικά έπεσε μαχόμενος ηρωικά στη σημερινή Νικόκλεια, στις 24 Φεβρουαρίου του 1907, όταν τον περικύκλωσαν μαζί' με τους έξι άνδρες του, κατόπιν προδοσίας Βουλγάρου πράκτορα, τουρκικά στρατιωτικά τμήματα.

Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012

Τι είναι η μπουγάτσα ?


Η μπουγάτσα είναι το αγαπημένο πρωινό για πολλούς από εμάς. Η διαδικασία κατανάλωσης αυτής της πίτας, αγγίζει τα όρια μιας ιεροτελεστίας!

Γλυκιά η αλμυρή; Ποιοι μας την έφεραν στην Ελλάδα; Γιατί υπάρχει διαμάχη μεταξύ Βόρειας και Νότιας Ελλάδας; 

Διαβάστε παρακάτω…

Η μπουγάτσα είναι πίτα από φύλλο, ελαφρώς ροδοκοκκινισμένο, με γέμιση συνήθως από γλυκιά κρέμα, τυρί (μείγμα μυζήθρας και φέτας μαζί), σπανάκι, κρέμα κακάο, κιμά, πράσο και γενικά οτιδήποτε άλλο σκαρφιστεί ο δημιουργός της!

Σερβίρεται με πασπαλισμένη ζάχαρη άχνη και μπόλικη κανέλα. Το όνομα της προέρχεται από την Τούρκικη λέξη «πογάτσα» (Pogaca = ζύμη). Βέβαια, όπως μας πληροφορούν τα Οθωμανικά λεξικά, η λέξη πογάτσα αποτελεί παραφθορά της Ιταλικής λέξης Focaccia που σημαίνει γλυκιά πίτα!

Το γεγονός ότι η λέξη μπουγάτσα παραπέμπει στην Τούρκικη, και τα Οθωμανικά λεξικά στην Ιταλική γλώσσα, περιπλέκουν λίγο τα πράματα. Ίσως και η Ιταλική λέξη Focaccia να παραπέμπει σε κάποια άλλη γλώσσα και πολύ απλά να μην το γνωρίζουμε!

Πρόκειται για ένα μικρασιάτικο γλυκό, το οποίο το έφεραν στην Ελλάδα οι Πρόσφυγες από τα παράλια της Τουρκίας μετά τη Μικρασιατική καταστροφή.

Η εν λόγω γλυκιά πίτα έγινε πασίγνωστη σε όλη την Ελλάδα και ιδιαίτερα δημοφιλής στην Θεσσαλονίκη, τις Σέρρες και γενικότερα στην Βόρεια Ελλάδα. Αρκεί όμως να γνωρίζουμε πως όταν έφεραν οι Μικρασιάτες την μπουγάτσα την σέρβιραν σκέτη. Μόνο με ζάχαρη και ξύλα κανέλας!

Η αυθεντική μπουγάτσα πρέπει να περιέχει αγνά υλικά και φρέσκο αγελαδινό βούτυρο. Ουσιαστικά αυτό που την διαφοροποιεί από τις άλλες πίτες είναι πολύ απλά το τραγανό, γλυκό και πάρα πολύ ιδιαίτερο φύλλο της, το λεγόμενο μοναδικόφύλλο μπουγάτσας.

Στην Κοζάνη για παράδειγμα, υπάρχει η παραδοσιακή στριφτή πίτα με γέμιση κρέμα βανίλια, πράσο, σπανάκι, μυζήθρα, κιμά. Η ονομασία της είναι «Κιχί». Ούτε πρασόπιτα, ούτε σπανακόπιτα! Έτσι και εκεί αυτό που την διαφοροποιεί είναι το φύλλο και σε καμία περίπτωση η γέμιση!

Σε «αψιμαχίες» μεταξύ Βορειοελλαδιτών και Νότιων, συναντούμε τις χαριτωμένες και κοροϊδευτικές εκφράσεις όπως μπουγάτσα με φλουρί, κεριά και πολλά άλλα! Βέβαια όλα τα παραπάνω έχουν ως σκοπό το πείραγμα και τον χαβαλέ μεταξύ μας, αφού σχεδόν σε όλους αρέσει κάποιο είδος μπουγάτσας και ας μην το παραδέχονται!

Γλυκιά μπουγάτσααλμυρή μπουγάτσα, όλες μούρλια!

Σας ευχόμαστε καλή όρεξη και μην ξεχνάτε, η μαγειρική και η ζαχαροπλαστική απαιτεί φαντασία! Οπότε όλα είναι αποδεκτά! Το πολύ πολύ να τα φάτε μόνοι σας! :)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου