Η ιστορία του Λιβαδοχωρίου


Η ιστορία του Λιβαδοχωρίου
Το Λιβαδοχώρι, μέχρι το 1928 ονομαζόταν Σακάφτσα, οικισμός (υψόμετρο. 20 μ. ) του νομού Σερρών, 26 χλμ. ΝΔ της πόλης των Σερρών. Διοικητικά ανοίκει στον Δήμο Ηράκλειας και έχει 560 κατοίκους (2001).
Στο χωριό υπάρχει μόνο Νηπιαγωγείο κι έτσι τα παιδιά που φοιτούν στο Δημοτικό Σχολείο πηγαίνουν στο Στρυμονικό. Από το Λιβαδοχώρι μέχρι σήμερα έχουν αναδειχθεί περίπου 20 επιστήμονες, οι οποίοι προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε διάφορα μέρη. Πρέπει ν' αναφερθεί ακόμη ότι υπάρχει εδώ Σύλλογος Ακτημόνων με το όνομα «Δήμητρα», καθώς επίσης κι ένας Σύλλογος Γυναικών.
Ο ενοριακός ναός είναι αφιερωμένος στην Αγία Τριάδα και τον φροντίζει με πολλή προσοχή κι επιμέλεια ο ιερέας του χωριού, ο π. Κωνσταντίνος Μπέσας.Πριν κλείσουμε την αναφορά μας αυτή στο Λιβαδοχώρι επιβάλλεται ν' αναφέρουμε το Μακεδονομάχο ηρωικό ιερέα του χωριού, τον Παπαπασχάλη ή καπετάν Ανδρούτσο. Η προσφορά του στον αγώνα ήταν πολύ σημαντική ειδικά για την περιοχή της Νιγρητας όπου δρούσε το αντάρτικο σώμα του. Τελικά έπεσε μαχόμενος ηρωικά στη σημερινή Νικόκλεια, στις 24 Φεβρουαρίου του 1907, όταν τον περικύκλωσαν μαζί' με τους έξι άνδρες του, κατόπιν προδοσίας Βουλγάρου πράκτορα, τουρκικά στρατιωτικά τμήματα.

Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012

Σαρδέλα, αυτή η Μικρή και Μεγίστη 沙丁魚

Παστή, ριγανάτη, με ντομάτα ή πανέ, η σαρδέλα δεν λείπει από κανένα ελληνικό σπίτι, κυρίως τώρα το καλοκαίρι που είναι η εποχή της.
Είναι από τα πιο γνωστά ψάρια των ελληνικών θαλασσών και ψαρεύεται κατά τόνους από τις τράτες και τα γρι γρι νύχτες χωρίς φεγγάρι, από τους μήνες...

 Μάιο μέχρι Σεπτέμβριο, κυρίως όμως τους μήνες Ιούνιο και Ιούλιο, αφού είναι η εποχή που αφήνουν τα βαθιά νερά και πλησιάζουν τις ακτές.

Η σαρδέλα (sardina pilchardus) πήρε το όνομά της από το νησί της Σαρδηνίας. Έχει σώμα μακρύ και στα πλευρά πλακουτσωτό, το μήκος της είναι 10 με 20 εκ. και έχει κρέας παχύ, νόστιμο, με μαλακά κόκαλα, ενώ τα λέπια είναι μεγάλα και φεύγουν εύκολα. Το χρώμα στη ράχη της είναι γαλαζοπράσινο, ασημένιο στην κοιλιά και στα πλάγια υπάρχουν μπλε σκούρα σημάδια.

Στην αγορά θα βρείτε και φρίσσα ή σαρδελομάνα (clupea finta και sadinella aurita), που κάποιοι τις παρουσιάζουν και τις πουλάνε για σαρδέλες.
Είναι πρώτες ξαδέλφες της σαρδέλας με τη διαφορά ότι είναι πιο μεγάλες, πιο άνοστες και με περισσότερα κόκαλα, ενώ το χρώμα τους είναι λίγο πιο ανοιχτό από αυτό της νόστιμης εξαδέλφη τους.


 Η σαρδέλα είναι ψάρι πεντανόστιμο και λόγω των λιπαρών του υγιεινότατο, τρώγεται δε με όποιον τρόπο μπορείτε να φανταστείτε. Προσωπικά, νομίζω πως την έχω δοκιμάσει με όλους τους τρόπους εκτός από σούπα.
 Φρέσκια παστή, τηγανητή με κρεμμύδια, τηγανητή σκέτη, αχνιστή, λεμονάτη, ριγανάτη, στο φούρνο με ντομάτα και σκόρδο, στα κάρβουνα τυλιχτή σε αμπελόφυλλα, σκέτη, με μακαρονάδα, φιλεταρισμένη πανέ, φιλεταρισμένη παστή, αλλά και με άλλους τρόπους που αυτή τη στιγμή δεν θυμάμαι.

Αν ψωνίζεται στην ψαραγορά, θα δείτε πως μπορεί ο ένας πάγκος να τις πουλάει επί παραδείγματι 2 ευρώ και ο άλλους 3 ευρώ, μην εντυπωσιαστείτε. Απλά οι ακριβότερες είναι πιο πρόσφατες φερμένες. Τουλάχιστον αυτό συμβαίνει συνήθως.

Καθαρίζοντας τις σαρδέλες, θα σας συνιστούσα να μη φορέσετε γάντια γιατί στην πραγματικότητα έχετε ένα καλλυντικό στην κουζίνα σας. Το ψαρόλαδο από τη σαρδέλα θα κάνει τα χέρια σας πολύ απαλά, όπως θα διαπιστώσετε και μόνοι σας!
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)