Η ιστορία του Λιβαδοχωρίου


Η ιστορία του Λιβαδοχωρίου
Το Λιβαδοχώρι, μέχρι το 1928 ονομαζόταν Σακάφτσα, οικισμός (υψόμετρο. 20 μ. ) του νομού Σερρών, 26 χλμ. ΝΔ της πόλης των Σερρών. Διοικητικά ανοίκει στον Δήμο Ηράκλειας και έχει 560 κατοίκους (2001).
Στο χωριό υπάρχει μόνο Νηπιαγωγείο κι έτσι τα παιδιά που φοιτούν στο Δημοτικό Σχολείο πηγαίνουν στο Στρυμονικό. Από το Λιβαδοχώρι μέχρι σήμερα έχουν αναδειχθεί περίπου 20 επιστήμονες, οι οποίοι προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε διάφορα μέρη. Πρέπει ν' αναφερθεί ακόμη ότι υπάρχει εδώ Σύλλογος Ακτημόνων με το όνομα «Δήμητρα», καθώς επίσης κι ένας Σύλλογος Γυναικών.
Ο ενοριακός ναός είναι αφιερωμένος στην Αγία Τριάδα και τον φροντίζει με πολλή προσοχή κι επιμέλεια ο ιερέας του χωριού, ο π. Κωνσταντίνος Μπέσας.Πριν κλείσουμε την αναφορά μας αυτή στο Λιβαδοχώρι επιβάλλεται ν' αναφέρουμε το Μακεδονομάχο ηρωικό ιερέα του χωριού, τον Παπαπασχάλη ή καπετάν Ανδρούτσο. Η προσφορά του στον αγώνα ήταν πολύ σημαντική ειδικά για την περιοχή της Νιγρητας όπου δρούσε το αντάρτικο σώμα του. Τελικά έπεσε μαχόμενος ηρωικά στη σημερινή Νικόκλεια, στις 24 Φεβρουαρίου του 1907, όταν τον περικύκλωσαν μαζί' με τους έξι άνδρες του, κατόπιν προδοσίας Βουλγάρου πράκτορα, τουρκικά στρατιωτικά τμήματα.

Πέμπτη 7 Φεβρουαρίου 2013

Οι μέλισσες γνωρίζουν ποιον θα τσιμπήσουν!

Ο εγκέφαλος της μέλισσας έχει ένα εκατομμύριο νευρώνες.
Ο εγκέφαλος του ανθρώπου έχει 100 δισεκατομμύρια νευρώνες. Παρόλα αυτά, και όπως διαπίστωσε μία ομάδα επιστημόνων, οι μέλισσες μπορούν να αναγνωρίσουν πρόσωπα.
Όπως επισημαίνουν οι επιστήμονες στο τεύχος της επιθεώρησης «Τhe Journal of Εxperimental Βiology», τόσο οι μέλισσες όσο και οι άνθρωποι χρησιμοποιούν μια.... 

συγκεκριμένη τεχνική η οποία ονομάζεται configural processing (σχηματική επεξεργασία): συνδυάζουν, σαν να ήταν κομμάτια ενός παζλ, τα συστατικά ενός προσώπου (μάτια, αυτιά, μύτη και στόμα) ώστε να σχηματίσουν ένα αναγνωρίσιμο μοτίβο.
«Είναι η ίδια αυτή ικανότητα», επισημαίνει ο Μαρτέν Ζιουφρά, καθηγητής Νευρολογικής Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Τουλούζης και εκ των
συντακτών της έρευνας, «που βοηθά τους ανθρώπους να συνειδητοποιούν πως μια κινεζική παγόδα και ένα ελβετικό σαλέ είναι και τα δύο κατοικίες. Έχουμε δύο κάθετες γραμμές, με κάποιου είδους σκεπή από πάνω... είναι ένα σπίτι».

Ο δρ Ζιουφρά και οι συνεργάτες του έκαναν το εξής πείραμα. Σχεδίασαν μερικές εικόνες, κάποιες από αυτές εικόνες προσώπων, κάποιες όχι, και τις τοποθέτησαν όλες σε κοντινή απόσταση. Μπροστά στα πρόσωπα τοποθέτησαν μπολ με νερό στο οποίο είχε διαλυθεί ζάχαρη. Μπροστά στις υπόλοιπες εικόνες τοποθέτησαν μπολ με σκέτο νερό. Διαπίστωσαν λοιπόν πως, αφού πέταξαν μερικές φορές στα μπολ με το σκέτο νερό, οι μέλισσες επέστρεφαν συνεχώς στα μπολ με το νερό και τη ζάχαρη, μπροστά στα πρόσωπα. Τόσο τα σκίτσα όσο και τα μπολ καθαρίζονταν επιμελώς έπειτα από κάθε επίσκεψη, ώστε να διασφαλιστεί πως οι μέλισσες χρησιμοποιούσαν οπτικά σημάδια για να βρουν τη ζάχαρη και δεν άφηναν σημάδια μυρωδιάς.
Η έκπληξη όμως των ερευνητών έγινε ακόμα μεγαλύτερη όταν έβαλαν σε όλες τις εικόνες πρόσωπα και διαπίστωσαν πως οι μέλισσες μπορούσαν να ξεχωρίσουν τα πρόσωπα που τις «προμήθευαν» με ζαχαρούχο νερό από τα πρόσωπα που τις προμήθευαν με σκέτο νερό: έπειτα από αρκετές ώρες εκπαίδευσης, επισημαίνει ο Άντριαν Ντάιερ, από το Πανεπιστήμιο Μόνας της Αυστραλίας, ένας ακόμα συντάκτης της έρευνας, οι μέλισσες επέλεγαν τα σωστά πρόσωπα στο 75% των περιπτώσεων, δηλαδή τρεις στις τέσσερις φορές. Γεγονός που αποδεικνύει πως δεν αναγνωρίζουν απλώς πρόσωπα,
 θυμούνται και πρόσωπα.
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)