Η ιστορία του Λιβαδοχωρίου


Η ιστορία του Λιβαδοχωρίου
Το Λιβαδοχώρι, μέχρι το 1928 ονομαζόταν Σακάφτσα, οικισμός (υψόμετρο. 20 μ. ) του νομού Σερρών, 26 χλμ. ΝΔ της πόλης των Σερρών. Διοικητικά ανοίκει στον Δήμο Ηράκλειας και έχει 560 κατοίκους (2001).
Στο χωριό υπάρχει μόνο Νηπιαγωγείο κι έτσι τα παιδιά που φοιτούν στο Δημοτικό Σχολείο πηγαίνουν στο Στρυμονικό. Από το Λιβαδοχώρι μέχρι σήμερα έχουν αναδειχθεί περίπου 20 επιστήμονες, οι οποίοι προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε διάφορα μέρη. Πρέπει ν' αναφερθεί ακόμη ότι υπάρχει εδώ Σύλλογος Ακτημόνων με το όνομα «Δήμητρα», καθώς επίσης κι ένας Σύλλογος Γυναικών.
Ο ενοριακός ναός είναι αφιερωμένος στην Αγία Τριάδα και τον φροντίζει με πολλή προσοχή κι επιμέλεια ο ιερέας του χωριού, ο π. Κωνσταντίνος Μπέσας.Πριν κλείσουμε την αναφορά μας αυτή στο Λιβαδοχώρι επιβάλλεται ν' αναφέρουμε το Μακεδονομάχο ηρωικό ιερέα του χωριού, τον Παπαπασχάλη ή καπετάν Ανδρούτσο. Η προσφορά του στον αγώνα ήταν πολύ σημαντική ειδικά για την περιοχή της Νιγρητας όπου δρούσε το αντάρτικο σώμα του. Τελικά έπεσε μαχόμενος ηρωικά στη σημερινή Νικόκλεια, στις 24 Φεβρουαρίου του 1907, όταν τον περικύκλωσαν μαζί' με τους έξι άνδρες του, κατόπιν προδοσίας Βουλγάρου πράκτορα, τουρκικά στρατιωτικά τμήματα.

Δευτέρα 30 Ιανουαρίου 2012

Τέσσερεις θηλιές στον ίδιο λαιμό Προστέθηκε από 24grammata

εμείς και οι τέσσερεις πτωχεύσεις μας

Είναι αλάτι στην πληγή μας, στην ίδια πάντα πληγή, οι τέσσερεις χρεωκοπίες των Ελλήνων στους δύο τελευταίους αιώνες. Η κάθε μία γεννάται από την προηγούμενη και όλες έχουν τρία κοινά χαρακτηριστικά: τους εξοπλισμούς, τη διαφθορά και το λαϊκισμό. Ας τις δούμε από την αρχή μήπως και καταλάβουμε πως φτάσαμε εδώ σήμερα:.....


1827: Για την ακρίβεια, ακόμα, δεν είχαμε κράτος αλλά είχαμε χρέη (τα δάνεια του Αγώνα).Οι επαναστατημένοι Έλληνες δηλώνουν αδυναμία αποπληρωμής των δανείων, αφού ποτέ δεν εισπράχθηκαν στο σύνολο τους (το 80% παρακρατήθηκε από τις Αγγλικές τράπεζες) και μόνο το 20% μπήκε στα ελληνικά ταμεία για την αγορά όπλων από Αγγλικές επιχειρήσεις.

1843: Πτώχευση και πάλι. Οι Έλληνες αδυνατούν να αποπληρώσουν τα χρήματα που ποτέ δεν είδαν και ξαναχρεωκοπούν. Μας ξαναδανείζουν 60 εκατ. Φράγκα, από τα οποία 33 εκατ. χρησιμοποιήθηκαν για την αποπληρωμή παλαιών δανείων (αυτών που χάθηκαν στο δρόμο) και 12,5 εκατ.δόθηκαν για να εξαγοράσουμε από την Τουρκία την Αττική και μέρος της Εύβοιας (σύμφωνα με τις διεθνείς συνθήκες έπρεπε να τους αποζημιώσουμε. Μα, δεν τα πήραμε με το σπαθί μας;) και 7,5 εκατ. για τη συντήρηση του Βαυαρικού στρατού

1893: Πτώχευση και πάλι, δια στόματος Τρικούπη, λόγω αδυναμίας αποπληρωμής των παλαιών δανείων. Εξαγοράζουμε τη Θεσσαλία από τους Τούρκους, χρηματοδοτούμε τον Κρητικό αγώνα, προμήθειες πολεμικού υλικού και ολίγη ανάπτυξη από τον Τρικούπη (σιδηρόδρομοι, οδικό δίκτυο) καθώς και περισσή δημαγωγία από τον Δηλιγιάννη.

1932: Πτώχευση και πάλι, λόγω της Μικρασιατικής καταστροφής και του κραχ του ’29. Ο οριστικός διακανονισμός των προπολεμικών δανείων θα γίνει το 1952 – 1953 από τον Σπύρο Μαρκεζίνη, ο οποίος βρίσκεται στην Αμερική για να θερμοπαρακαλέσει τους Αμερικανούς να μας επιτρέψουν, αν δεν τους πειράζει, και χωρίς βέβαια να θυμώσουν, τώρα που στείλαμε τους κακούς Έλληνες μέχρι την Τασκένδη, να αγοράσουμε λιγότερα όπλα τους, για να μπορέσουμε να πληρώσουμε τα χρέη.

2010: Και ύστερα τόλμησαν οι απόγονοι αυτών των καλοπληρωτών να ζητήσουν μια θεσούλα στο δημόσιο, αντί να «συνωστίζονται» για τα έρημα τα ξένα. Να πάνε, άκουσον άκουσον, και καμιά ταβέρνα παραπάνω. Να βγούνε, ποιος να τους το έλεγε, και καμιά φορά στο εξωτερικό. Να αγοράσουν αυτοκίνητα από εκείνα τα ευρωπαϊκά και ρούχα από εκείνα που έφερνε λαθραία ο ξάδελφος, ο ναυτικός. Τότε ήταν που τους είπαν ότι εσείς βουλιάξατε το αμόλυντο και άμωμο κράτος των εξοπλισμών και της προόδου…

Το θέμα είναι τώρα τι λες, Μανόλη μου; ( έχει και συνέχεια....)
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)