Η ιστορία του Λιβαδοχωρίου


Η ιστορία του Λιβαδοχωρίου
Το Λιβαδοχώρι, μέχρι το 1928 ονομαζόταν Σακάφτσα, οικισμός (υψόμετρο. 20 μ. ) του νομού Σερρών, 26 χλμ. ΝΔ της πόλης των Σερρών. Διοικητικά ανοίκει στον Δήμο Ηράκλειας και έχει 560 κατοίκους (2001).
Στο χωριό υπάρχει μόνο Νηπιαγωγείο κι έτσι τα παιδιά που φοιτούν στο Δημοτικό Σχολείο πηγαίνουν στο Στρυμονικό. Από το Λιβαδοχώρι μέχρι σήμερα έχουν αναδειχθεί περίπου 20 επιστήμονες, οι οποίοι προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σε διάφορα μέρη. Πρέπει ν' αναφερθεί ακόμη ότι υπάρχει εδώ Σύλλογος Ακτημόνων με το όνομα «Δήμητρα», καθώς επίσης κι ένας Σύλλογος Γυναικών.
Ο ενοριακός ναός είναι αφιερωμένος στην Αγία Τριάδα και τον φροντίζει με πολλή προσοχή κι επιμέλεια ο ιερέας του χωριού, ο π. Κωνσταντίνος Μπέσας.Πριν κλείσουμε την αναφορά μας αυτή στο Λιβαδοχώρι επιβάλλεται ν' αναφέρουμε το Μακεδονομάχο ηρωικό ιερέα του χωριού, τον Παπαπασχάλη ή καπετάν Ανδρούτσο. Η προσφορά του στον αγώνα ήταν πολύ σημαντική ειδικά για την περιοχή της Νιγρητας όπου δρούσε το αντάρτικο σώμα του. Τελικά έπεσε μαχόμενος ηρωικά στη σημερινή Νικόκλεια, στις 24 Φεβρουαρίου του 1907, όταν τον περικύκλωσαν μαζί' με τους έξι άνδρες του, κατόπιν προδοσίας Βουλγάρου πράκτορα, τουρκικά στρατιωτικά τμήματα.

Τετάρτη 4 Ιανουαρίου 2012

Από τα παράξενα που αξίζει να αναφέρουμε


Μια γυναίκα στη Σουηδία ανακάλυψε τη βέρα της πάνω σε ένα καρότο που φύτρωνε στον κήπο της, 16 χρόνια αφότου το είχε χάσει, αναφέρει δημοσίευμα εφημερίδας.


Η Λένα Πάαλσον είχε εγκαταλείψει κάθε ελπίδα να βρει το χαμένο δακτυλίδι, το οποίο μάλιστα είχε σχεδιάσει η ίδια, αναφέρει δημοσίευμα της Dagens Nyheter.

Το δακτυλίδι, από χρυσό με επτά μικρά διαμάντια, χάθηκε μέσα στην κουζίνα της το 1995, όπως είπε η ίδια στην εφημερίδα.

Η κυρία Πάαλσον και η οικογένειά της ζουν σε μια φάρμα κοντά στην Μόρα της κεντρικής Σουηδίας.

Είχε βγάλει τη βέρα για να φτιάξει τη ζύμη για χριστουγεννιάτικα κουλουράκια μαζί με τις κόρες της, αλλά --όπως είπε η ίδια στην εφημερίδα--ξαφνικά το δακτυλίδι εξαφανίστηκε μπροστά στα μάτια της.


Η οικογένεια έψαξε παντού αλλά τελικά το βρήκε ύστερα από... 16 χρόνια καθώς η κυρία Πάαλσον μάζευε καρότα στον κήπο της.

Πάνω στο καρότο ήταν καρφωμένη η βέρα της. Όπως η ίδια εικάζει, όταν τελείωσε το ψήσιμο των κουλουριών έπλυνε τον νεροχύτη και πέταξε ό,τι ήταν άχρηστο μέσα σε αυτόν, στον σκουπιδοφάγο.

Μαζί υπήρχαν και φλούδες πατάτας, τις οποίες αργότερα τις πήρε για να τις ρίξει ως λίπασμα στον κήπο.
Υποθέτει, λοιπόν, ότι η βέρα της παρέμενε τόσα χρόνια ως λίπασμα στον κήπο.
Αναρτήθηκε από στις

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)